Vanuit de woestijn naar de kust

Onze auto heeft af en toe kuren. Niks ernstigs gelukkig maar het is best irritant dat laat in de avond of heel vroeg in de ochtend het alarm af gaat. Kenmerkend voor onze toyota is dat ie dan luidkeels gaat toeteren en dat is behoorlijk schrikken als je er in een tentje bovenop ligt. Zo ook eergisteren. Aangezien ik de beheerder van de autosleutel ben is het dan ook mijn taak om het alarm te deactiveren. Helaas lukt dat niet vanuit mijn tent maar moet ik half de tent uit. Dus toen het alarm om 6.10 weer afging besloot ik maar op te staan en de auto in te pakken zodat we meteen konden vertrekken als Maartje uit haar slaap zou ontwaken. Ik hoefde niet lang te wachten. Eerst nog even langs de benzinepomp om onze banden wat zachter te maken, we moesten immers vijf uur lang over gravelroad rijden. Iets waar ik al best goed in ben geworden. Onderweg nog ergens bij een benzinepomp koffie gedronken met een stukje friendshipbrood (smaakt naar oliebollen). In het winkeltje van de pomp mochten we onze namen op de muur schrijven en een speld prikken in de kaart die aan de muur hing. Gelukkig was Zwolle nog vrij. Heb er ook mijn visitekaartje opgeprikt, wie weet kan ik hier ooit nog een handeltje beginnen, slechte gebitten genoeg.
Einde van de middag kwamen we aan in Sesriem. Een prachtige camping waar we nog even lekker in de zon konden zitten met uitzicht over de woestijn. Later een kampvuurtje gemaakt en een wijntje gedronken. Op het kampvuur hebben we ons potje gekookt. Het smaakte naar rijst met kerriegroenten en was heerlijk.
Half vijf ging de wekker en pakten we de boel weer in. Vanaf kwart voor zes mochten we namelijk het echte woestijnlandschap in. Eerst een verharde weg en later dwars door de woestijn dat ook alleen voor 4WD toegankelijk is. Ik hield de auto prima onder controle. Vlakbij de deadvlei hebben we zonsopgangbekeken en een enorme woestijnduin beklommen. Veel sporen gezien van beesten waarvan het waarschijnlijk beter is dat we niet weten wat voor soort het is. Later de Sossusvlei ook nog bekeken. Daar ontmoetten we een Nederlandse familie waarvan vader en zoon al een aantal maanden geleden uit Egypte vertrokken zijn met hun auto. Machtig lijkt me dat. Wat een avonturen hadden ze beleefd.
Rond half negen besloten we te vertrekken in noordelijke richting. De eerste tussenstop was Solitaire, een benzinepomp midden in de woestijn. Ik heb er onlangs een boek over gelezen van Ton van der Lee. Moose was er nog steeds en we hebben er goddelijke appeltaart gehad. Een klein uurtje later vertrokken we weer met een volle tank. Niet veel later begon er een lampje op het dashboard te branden. Oeps..... volgens de stickers in de auto moesten we bij dit lampje naar de dealer gaan. Lekker makkelijk als je midden in de woestijn bent. Dan Robbie maar weer bellen. Toch wel fijn dat we beiden een oude nokia hebben met een lokaal nummer. Kunnen we goed lokaal mee bellen en ik kan naar mijn moeder en Ingrid smsen, de rest van de smsen die ik verstuur van dat nummer komen nergens aan...
Robbie stelde ons gelukkig gerust en zei dat we in Swakopmund maar even langs de garage moesten gaan waarvan hij de gegevens zou smsen. Zo gezegd zo gedaan en rond een uur of drie stonden we bij de garage met zes namibianen om onze auto die de boel wel even zouden repareren. Efficiency komt hier in het woordenboek niet voor dus waarom zou je een klus die je alleen kunt doen niet gezellig met zijn zessen doen. Niet veel later was het klusje geklaard en hebben we ze wat dollars gegeven voor een biertje. In Swakopmund is het aan het eind van de dag nogal mistig en miezerig en een stuk minder koud. Op een typisch Duitse en vooral lelijke camping, Alte Brucke, hebben we ons kamp opgebouwd. Op onze plek hebben we een eigen badkamer en een plek waar we een vuurtje kunnen maken. Vooral van de laatste word ik erg blij. We hebben er gisteren een bordje pasta met tomatensaus en knakworsten op gemaakt en dat smaakte prima met een wijntje. Helaas heb ik daarna dik verloren met yathzee. Vandaag hangen we een beetje rond in Swakopmund. We hebben net een slangenhuis bezocht en gezien hoe een slang een rat op eet. Dat moet ik maar snel weer vergeten denk ik. Later werd er nog een levende muis bij een slang in zijn kooi gestopt. Jasses....ook snel weer vergeten. Morgen pakken we ons kamp weer in en vertrekken richting Damaraland. Na al die dagen in de natuur te zijn geweest is het erg raar om weer in de bewoonde wereld te zijn dus we zijn ook blij dat we morgen weer uit die wereld gaan. Het leven in de natuur bevalt ons beter.