De laatste dagen in Namibie

Vanaf Etosha gingen we naar Waterberg. Ik had vanaf mijn Namibische nummer de camping weer gereserveerd bij de NWR. We waren er op tijd en hebben die middag genoten van het zonnetje. 's avonds aten we weer rijst, currygroenten met noten. Als we zelf kookten hadden we twee opties. Pasta met tomatensaus en knakworsten of de rijstvariant. Beiden superlekker als je honger hebt en een ander bijkomend voordeel: in een pan te bereiden.
We lagen weer op tijd in onze tenten en stonden de volgende ochtend om half zes bij de receptie voor de morningdrive. Eerst weer al het BBQ spul gespot en bij de eerste stop hadden we geluk. Een kudde buffels bezocht ons dus we konden weer een van de Big Five afstrepen. We hadden de olifant, neushoorn, leeuw en buffel gezien en hoefden alleen het luipaard nog. De trip duurde vijf uur en bij terugkomst op de camping waren er nogal wat apen aan het huishouden. Ook onze prullenbak was leeggehaald door deze beesten. De middag brachten we door met een boek bij het zwembad en die avond aten we kudusteak in het restaurant. Twee avonden rijst eten vonden we een beetje te gek. De volgende ochtend stond ik om 6.45 naast de tent, Maartje slaapt meestal wat langer, en ben met een boek in het zonnetje gaan zitten. De apen waren ook wakker geworden en struinden de hele camping af. Zodra ze op onze plek waren joeg ik ze weg. In groepen apen is de meest dominante vaak de baas en ik kon me goed gedragen als diegene. Het bleek te werken. Later heb ik ze ook nog even van de daktent van de buren afgejaagd. Helaas zijn er ook toeristen die ze eten geven dus dat wegjagen van mij hielp alleen op de korte termijn. Die dag zetten we onze reis voort naar onze laatste bestemming; Duesternbrook Guestfarm.
Om er te komen moesten we met onze 4WD door een aantal stroompjes. Onze Toyota kon dat prima aan. Aangekomen boekten we meteen het voeren van de luipaarden zodat we de Big Five compleet konden maken.
Wat een indrukwekkende beesten zijn dat zeg. We voerden ook nog een aantal cheeta's die zich net zo gedroegen als mijn katten thuis.
De volgende ochtend ging ik paardrijden met een gids. Heerlijk om dat weer eens te doen na een aantal weken. Het was geen groot paard dus ik had nu eens geen krukje nodig om er op te komen. We stapten wat door de omgeving terwijl de gids gepassioneerd over alles vertelde. Hij was de enige die de paardrijtochten deed omdat de rest bang was voor ze. Bizar, bang zijn voor paarden en niet bang zijn voor luipaarden....
Af en toe galloppeerden we over de vlaktes en aan het eind van de rit hielp ik hem nog even met de verzorging van een paard dat gewond was aan zijn been. Die middag deden we nog een drive door de natuur en zagen nijlpaarden en een enorme witte neushoorn. Dat was gaaf.
Nu zit ik in windhoek. Vanmorgen hebben we voor de laatste keer alles ingepakt. Onze tassen zijn weer dicht en ik vrees dat ik heel veel zand meeneem naar huis. Straks lunchen we nog even en dan vlieg ik vanavond weer terug. Het hoofd is weer leeg en er is weer ruimte voor nieuwe plannen en nieuwe dromen.
Tot gauw!